Τίτου οσίου, Αμφιανού, Αιδεσίου
Ο Μεγάλος Κανόνας
πέμπτη εβδομάς των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής. Οι Ακολουθίες είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη Ακολουθία των λοιπών εβδομάδων θα προστεθούν δύο νέες εκτενείς Ακολουθίες· την Πέμπτη ο Μέγας Κανών και το Σάββατο ο Ακάθιστος ύμνος. Κανονικά το αποκορύφωμα αυτό θα έπρεπε να αναζητηθή στην επομένη, στην έκτη εβδομάδα των Νηστειών, που είναι και η τελευταία της περιόδου αυτής. Αλλά όλα στη λατρεία μας έχουν τακτοποιηθή από τους Πατέρας με πολλή μελέτη και περίσκεψι. Με «διάκρισι», κατά την εκκλησιαστική έκφρασι. Μετά από την τελευταία εβδομάδα ακολουθεί η Μεγάλη Ἑβδομάς, με πυκνές και μακρές ακολουθίες, ανάλογες προς τα μεγάλα εορτολογικά της θέματα. Μεταξύ αυτής και του αποκορυφώματος της Τεσσαρακοστής έπρεπε να μεσολαβήση μία περίοδος σχετικής αναπαύσεως, μία μικρά ανάπαυλα. Το τόσο λοιπόν ανθρωπίνως αναγκαίο μεσοδιάστημα είναι η τελευταία εβδομάς και την έξαρσι του τέλους βαστάζει η προτελευταία. Τις δύο θαυμαστές ακολουθίες της πέμπτης εβδομάδος τον Νηστειών, τον Μέγα Κανόνα και τον Ακάθιστο ύμνο, θα σταθούμε και θα τις εξετάσουμε.
Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργός (2 Απριλίου)
Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργός εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρός τήν μοναχική πολιτεία ἀπό νεαρή ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σέ κοινόβιο καί ἐπιδόθηκε στήν ἄσκηση, στήν ὁποία διέπρεψε μεταξύ τῶν συνασκητῶν του γιά τήν ἐγκράτεια, τήν καθαρότητα τοῦ βίου καί τίς ἀρετές του, πού τόν ἀνέδειξαν καί ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δέ νά λάβει ἀπό τόν Θεό καί τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καί διέλαμψε στήν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Ἅγιος Πολύκαρπος ὁ Μάρτυρας (2 Απριλίου)
Ἅγιος Μάρτυς Πολύκαρπος ἔζησε κατά τούς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ ἀσεβοῦς Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τήν πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ὄντας Χριστιανός καί ἔχοντας πολύ ζῆλο γιά τόν Θεό, παρατηρώντας κάθε ἡμέρα τούς φυλακισμένους νά ὁμολογοῦν τόν Χριστό καί νά δοκιμάζονται μέ διάφορα βασανιστήρια, δέν ἄντεχε νά ὑπομένει. Καί ὅταν κάποια μέρα εἶδε τόν ἄρχοντα νά κάθεται καί τό αἷμα τῶν ἀνθρώπων νά χύνεται σάν νερό, ἀφοῦ στάθηκε μπροστά του, τόν ἔλεγξε καί εἶπε: «Γιατί τόσο πολύ λησμόνησες τήν ἀνθρώπινη φύση, ἀκόρεστε σκύλε, καί κομματιάζεις τούς συγγενεῖς καί ὁμοεθνεῖς ἀνθρώπους μέ τά ξίφη σάν ξύλα, ἐπειδή κηρύττουν τόν ἀληθινό Θεό καί ἐλέγχουν τήν πλάνη τῶν εἰδωλολατρῶν, ὅπως καί ἐγώ πού εἶμαι δοῦλος τοῦ Χριστοῦ;». Ἐξαιτίας αὐτῶν καί ἐπειδή ἐξόργισε τόν ἄρχοντα, συνελήφθη καί βασανίσθηκε. Καί ἀφοῦ μέχρι τέλους εἶχε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ στά χείλη, ἀποκεφαλίσθηκε.
Ἅγιοι Αἰδέσιος καὶ Ἀμφιανὸς οἱ Μάρτυρες (2 Απριλίου)
ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀμφιανός καί Αἰδέσιος ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Ἦταν ἀδελφοί ἀπό τήν ἴδια μητέρα καί κατάγονταν ἀπό τήν χώρα τῆς Λυδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὅταν βρίσκονταν στή Βηρυτό, διδάχθηκαν ἀπό τόν Μάρτυρα Πάμφιλο († 5 Νοεμβρίου) τήν πίστη στόν Χριστό. Γι’ αὐτό συνελήφθηκαν καί παρουσιάσθηκαν στόν ἄρχοντα τῆς πόλεως Οὐρβανό. Καί ὁ μέν Ἀμφιανός, ἀφοῦ διακήρυξε πρῶτος μέ παρρησία ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, δέχθηκε πληγές κατά τοῦ προσώπου καί κρεμάσθηκε. Ὑπέμεινε ὅμως καρτερικά τά βασανιστήρια καί ἔμεινε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν πίστη του στόν Χριστό, μέχρι πού οἱ εἰδωλολάτρες τόν ἔριξαν στή θάλασσα, γιά νά κερδίσει τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἀθανασίας.
Ὁ Αἰδέσιος καταδικάσθηκε νά εργασθεῖ στά μεταλλεῖα χαλκοῦ καί ἀπεστάλη στήν Ἀλεξάνδρεια. Εκεί, ὅταν μία μέρα εἶδε τόν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας, Ἱεροκλῆ, νά τιμωρεῖ τούς ἐκεῖ Χριστιανούς, ἔτρεξε καί τόν χτύπησε μέ τήν ράβδο. Ἀποτέλεσμα ἦταν νά βασανισθεῖ παραδειγματικά καί τέλος νά τόν ρίξουν στήν θάλασσα. Ἔτσι κέρδισε τό στέφανο τῆς ἀθανασίας καί τῆς οὐράνιας δόξας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκύτατη Μητέρα του Σωτήρα μας, η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μην στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέσει να θυσιαστεί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για τη σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας. Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων. Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησαν με έν τάχει».
Αλλ’ ας στρέψουμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητή. Λέγει ο άγιος Γερμανός: «Χάρις σ’ εσένα, Θεοτόκε, οι εξαιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλοσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες σου το έλεός Του και σώθηκαν. Η βοήθειά σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες σου ζωή. Η σκέπη σου παντοτινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, χωρίς εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες σου. Κανείς δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς τη μεσιτεία σου.
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
Γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό στον κόσμο;
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη
Ένας ασκητής βλέποντας την αδικία πού υπάρχει στον κόσμο προσευχόταν στο Θεό και του ζητούσε να του αποκαλύψει το λόγο που δίκαιοι και ευλαβείς άνθρωποι δυστυχούν και βασανίζονται άδικα, ενώ άδικοι και αμαρτωλοί πλουτίζουν και αναπαύονται.
Ενώ προσευχόταν ο ασκητής να του αποκαλύψει ο Θεός το μυστήριο, άκουσε φωνή που του έλεγε: - Μη ζητάς εκείνα που δε φτάνει ο νους σου και η δύναμη της γνώσης σου. Ούτε να ερευνάς τα απόκρυφα. Αλλά, επειδή ζήτησες να μάθεις, κατέβα στον κόσμο και κάθισε σ’ ένα μέρος και πρόσεχε αυτά που θα δεις, για να καταλάβεις από τη μικρή αυτή δοκιμή, ένα μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
