ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Το Σάββατο 11 Ιουλίου
παραμονή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου
θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία
ώρα 8:30 μ.μ.
"Η νύχτα πάλι, πόσες αφορμές για προσευχή μπορεί να μας δώσει......
Υψώνεις το βλέμμα στον ουρανό και γοητεύεσαι από το κάλλος της αστρικής πλημμυρίδας που ατενίζεις......
Πες ένα λόγο δοξολογίας στον Κύριο των όλων, στον άριστο τεχνίτη όλης αυτής της σοφίας που αποκαλύπτεται στη δημιουργία. Κοιτάζεις ένα γύρω και βλέπεις να ησυχάζουν όλα τα όντα......
Δόξασε Αυτόν που με τον ύπνο μας αναπαύει από τους κόπους της ημέρας, και με νέες δυνάμεις μετά μας επαναφέρει στις υποχρεώσεις της επομένης. Ακόμα μη θεωρήσεις ότι ολόκληρη η νύχτα έγινε αποκλειστικά για τον ύπνο.
Μην το δεχτείς αυτό και αχρηστέψεις το μισό χρόνο της ζωής σου παραδίνοντάς τον σ΄αὐτή την ιδιότυπη αναισθησία, μοίρασε τη νύχτα σου ανάμεσα σε ύπνο και προσευχή".
Μέγας Βασίλειος
Ἅγιος Προκόπιος ὁ Μεγαλομάρτυρας (8 Ιουλίου)
Ἅγιος Προκόπιος, ἔζησε καί μεγάλωσε τά χρόνια πού αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων ἦταν ὁ Διοκλητιανός. Ὁ πατέρας του, ὁ Χριστοφόρος, ἦταν εὐσεβής ἄνθρωπος, σέ ἀντίθεση μέ τήν μητέρα του πού πίστευε στά εἴδωλα. Μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα του, ἡ μητέρα του τόν πῆγε στόν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος τόν ἔκανε ἡγεμόνα τῆς πόλης τῶν Ἀλεξανδρέων καί τοῦ ἔδωσε ἐντολή νά καταδιώκει καί νά βασανίζει τούς χριστιανούς.
Ἔτσι ὁ Προκόπιος ξεκίνησε γιά τήν Ἀλεξάνδρεια. Κατά τήν πορεία του ὅμως, ξαφνικά ἄρχισαν νά πέφτουν ἀστραπές καί βροντές καί ταυτόχρονα ἄκουσε φωνή νά τόν καλεῖ μέ τό ὄνομά του, πού τόν ἀπειλοῦσε μέ θάνατο ἐπειδή θά κατεδίωκε τούς χριστιανούς καί ταυτόχρονα καί τόν Ἀληθινό Θεό. Μετά ἀπό αὐτό τό γεγονός ὁ Προκόπιος παρακάλεσε Ἐκεῖνον πού τοῦ μιλάει νά τοῦ φανερωθεῖ περισσότερο γιά νά δεῖ ποιός εἶναι. Τότε ἐμφανίστηκε μπροστά του ἕνας Σταυρός ἀπό κρύσταλλο καί ἀκούστηκε μία φωνή νά τοῦ λέει: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἐσταυρωμένος Υἱός τοῦ Θεοῦ». Μετά ἀπό αὐτό τό θαῦμα πίστευσε καί ἔγινε χριστιανός.
Λίγο ἀργότερα ἐπιστρέφοντας ἀπό νικηφόρα ἀποστολή κατά τῶν Σαρακηνῶν, ἡ μητέρα του προσπάθησε νά τόν πείσει νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Κατάλαβε ὅμως ὅτι εἶχε γίνει χριστιανός καί τόν πρόδωσε στόν αὐτοκράτορα. Ἐκεῖνος διέταξε τόν ἡγεμόνα τῆς Καισαρείας Οὔλκιο νά τόν ἀνακρίνει. Αὐτός τόν χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας καί μετά τόν ἔκλεισε στήν φυλακή. Μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου ὅμως οἱ πληγές ἐπουλώθηκαν καί ἀπελευθερώθηκε ἀπό τά δεσμά.
Ἁγία Θεοδοσία ἡ Μάρτυς μητέρα τοῦ Ἁγίου Προκοπίου (8 Ιουλίου)
ρώην εἰδωλολάτρισσα, ἡ ὁποία, ἀπό τά θαύματα καί τό μαρτύριο τοῦ γιοῦ της, ἐπέστρεψε στόν Χριστό καί μαρτύρησε, θανατωθείσα διά ξίφους.
Ἁγίες 12 Γυναῖκες Συγκλητικὲς, Οἱ Ἅγιοι Ἀντίοχος καὶ Νικόστρατος οἱ Τριβούνιοι, Οἱ Ἅγιοι Ἄβδας (ἢ Αὐδᾶς) καὶ Σάββας οἱ Μάρτυρες (8 Ιουλίου)
ροσῆλθαν στόν Χριστιανισμό ἀπό τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Προκοπίου καί μαρτύρησαν μαζί του, θανατωθέντες διά ξίφους.Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ὅσιος Θεόφιλος ὁ Ἀθωνίτης, ο Μυροβλύτης (8 Ιουλίου)
αταγόταν από τη Ζίχνη της Μακεδονίας (1460). Είχε ευσεβείς γονείς και η μόρφωση που έλαβε ήταν πολύ καλή. Ως ιερομόναχος «περιεπάτει εις διαφόρους τόπους διδάσκων και ωφελών τους Χριστιανούς διά του λόγου και του παραδείγματος της ζωής του». Έγινε φίλος και συγκάτοικος του επισκόπου Ρεντίνης Ακακίου, γνωστού για την ευλάβεια και αρετή του, και του πατριάρχη Νήφωνος, γνωστού για την αγιότητά του. Από τον Άγιο Νήφωνα στάλθηκε στην Αλεξάνδρεια, για να εξακριβώσει τα θαύματα που εκεί γίνονταν από τον πατριάρχη Ιωακείμ, ο οποίος μετακίνησε βουνό και ήπιε δηλητήριο χωρίς να βλαφτεί, αφού εξαναγκάσθηκε σε αυτό από Εβραίους και μουσουλμάνους. Ο θείος Θεόφιλος επιβεβαίωσε την αλήθεια των θαυμάτων, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και διορίσθηκε νοτάριος της Μεγάλης Εκκλησίας. Πριν είχε περάσει ως προσκυνητής από το Σινά, την Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα.
Στο Άγιον Όρος, όπου ήλθε (1510) καταφρονώντας τις τιμές του πατριαρχείου, ασκήθηκε στις μονές Βατοπαιδίου και Ιβήρων επί πολύ και, τέλος, «έχων πόθον πολύν δι’ ακριβεστέραν ησυχίαν» ησύχασε στο Παντοκρατορινό Κελλί της Καψάλας του Αγίου Βασιλείου, κοντά στις Καρυές και «εδόθη εις περισσοτέρους αγώνας της ασκήσεως… ώστε έγινε όλος μετάρσιος». Όταν του προτάθηκε ο αρχιεπισκοπικός θρόνος της Θεσσαλονίκης ο Άγιος αυτός άνθρωπος αρνήθηκε, «λάμπων δε πανταχόθεν διά του φωτός των αρετών και της ένθεου πολιτείας, έγινε περίφημος και ονομαστός».
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης - Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους ενοριτών, οι οποίοι προσήλθαν με εμφανή συγκίνηση, να εορτάσουν το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως, μιας και την φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας δεν εορτάσθηκε η Εορτή των Εορτών.
Η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως είναι πανομοιότυπη με την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως η οποία λόγω των συνθηκών δεν τελέσθηκε, και τη σημερινή ημέρα οι πιστοί έλαβαν το Άγιο Φως και άκουσαν τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου " Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι! Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται! Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος"!!!
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αν και διανύουμε μια δύσκολη εποχή λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, η 1η προγραμματισμένη Αιμοδοσία του έτους στο Κέντρο Ενοριακής Αγάπης ¨Καταφυγή" .
Η Αιμοδοσία είναι μία πράξη αγάπης γιατί το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αγοράζεται, παρά μόνο χαρίζεται. Ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή Του μας είπε " αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε". Και αυτό έκαναν πράξη οι ενορίτες μας και όχι μόνο, αποδεικνύοντας πόση αγάπη έχουν για τον καρκινοπαθή, για τον ασθενή με μεσογειακή αναιμία, για τον τραυματία της ασφάλτου, γι΄αυτόν που έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει, διαθέτοντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
