Σας έστειλα μια επιστολή, όπου έγραφα ολίγα περί παραδείσου. Πιστεύω πως θα χαρήκατε. Αχ, και που να βλέπατε ολίγον από τον παράδεισο! Και να ακούγατε και κάτι από ό,τι ψάλλουν οι γλυκείς άγγελοι, που λάμπουν από φως ουράνιον και ευωδιάζουν παραδεισένια! Αχ, τι ομορφιά και τι κάλλος! Δυστυχώς ημείς έχομεν μεσάνυκτα από όλα αυτά. Εκεί λάμπουν όλα από ευτυχία χωρίς μέτρον. Και ο θρόνος του Χριστού τι σου λέγει! Κάθεται ο Δεσπότης Χριστός επί θρόνου και από το φως Του δεν ημπορεί κανείς να διακρίνει το ιερον και γλυκύτατον πρόσωπόν Του. Α! τι γλύκα και τι ομορφία! Τι ωραιότερον τούτου! Αυτός είναι ο πραγματικός παράδεισος, η θεωρία του προσώπου του Ιησού μας! Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη Αναστάσει σου. Ω βάθος σοφίας Θεού! Ω μυστήρια της τρισηλίου Θεότητος! Μακάριος όστις ταπεινώση τον εαυτόν του ως το παιδίον υπακούων εν ακακία ψυχής εις όλα τα προστασσόμενα δι' αγάπην Θεού! Και αλλοίμονον εις εκείνον ο οποίος θα κρατήση τον εγωισμό του, ως εγώ, οποίων θείων δωρεών θα στερήση τον εαυτόν Του!
Τρέξατε παιδιά μου, με ταπείνωσιν, να φθάσετε τον δι' ημάς ταπεινώσαντα εαυτόν Κύριον, γλυκύτατον, φιλούμενον και εράσμιον Χριστόν μας το φως της πτωχής μας ψυχής. Βλέπετε τι ομορφιά μας περιμένει! Να βλέπατε τι ωραία που είναι! Τα πάντα θα παραβλέπατε, σκουπίδια θα εγίνεσθε, μόνο να μη στερηθήτε όσα μας έχει ετοιμάσει η γλυκειά αγάπη του Ιησού μας! Τέτοια μας έλεγε ο Γέροντάς μου και σας τα μεταφέρω, δια να γλυκαθήτε, τελειώνω, συγχωρήσατέ με!
Πηγή: από το βιβλίο γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου, Πατρικαί Νουθεσίαι, Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους, 1998