Περί της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού

«Ω ημέρα άξια υπέρτατης τιμής, κατά την οποία ανέτειλε σε μας το άστρο του Ιακώβ, επεδήμησε σε μας ο ισχυρός Θεός και μας επεσκίασε ο ήλιος της δικαιοσύνης! Άνοιξε για μας ο θείος θησαυρός των αρετών και βλάστησε το φυτό τη αιωνίου ζωής. Ο Δεσπότης των ουρανίων και των επιγείων γεννιέται από τα παρθενικά αίματα και έρχεται στον φθαρτό κόσμο, να τον λυτρώσει.»
Αμφιλόχιος Ικονίου

«Ο Σαρκωθείς Λόγος είναι πλέον Θεός σαρκοφόρος και εμείς οι άνθρωποι, χάρη στη σάρκωση Αυτού, είμαστε πνευματοφόροι. Αυτός ο αληθινός και φύσει Υιός του Θεού φορεί στη δική Του σάρκα όλους εμάς, για να μπορέσουμε και εμείς όλοι να φορέσουμε το Θεό.»
Μέγας Αθανάσιος

«Πριν από τον ερχομό του Σωτήρα Χριστού στον επίγειό κόσμο μας, εμείς οι άνθρωποι ξέραμε μόνο τον θάνατο και ο θάνατος εμάς. Κάθε τι το ανθρώπινο ήταν διαποτισμένο με το θάνατο, αιχμαλωτισμένο και κατανικημένο απ' αυτόν. Ο θάνατος ήταν πιο κοντά και από τον εαυτό μας και περισσότερο πραγματικός από εμάς τους ίδιους, δυνατώτερος, ασυγκρίτως δυνατώτερος, από κάθε άνθρωπο χωριστά και από όλους τους ανθρώπους μαζί. Η γη ήταν μία φρικαλέα φυλακή του θανάτου και εμείς ανίσχυροι δέσμιοι και δούλοι του (πρβλ. Εβρ. 2, 14-15). Μόνο με την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού «η ζωή εφανερώθη». Φανερώθηκε «η ζωή η αιώνιος» σε εμάς τους απελπισμένους θνητούς, τους άθλιους δούλους του θανάτου (πρβλ. 1 Ιωάνν. 1, 2). Αυτή τη «ζωήν αιώνιον» «εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών και αι χείρες ημών εψηλάφησαν», αυτήν εμείς οι χριστιανοί «μαρτυρούμεν καί απαγγέλλομεν» προς όλους (1 Ιωάνν. 1, 1-2). Διότι ζώντες «εν κοινωνία» με το Σωτήρα Χριστό, ζούμε ήδη εδώ στη γη την αιωνία ζωή (πρβλ. 1 Ιωάνν. 1, 3). Από προσωπική μας εμπειρία το γνωρίζουμε: Ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αληθινός Θεός καί ζωή αιώνιος». Γι αυτό και ήλθε Αυτός στον κόσμο: για να μας δείξει τον αληθινό Θεό και «εν Αυτώ» την αιωνία ζωή (1 Ιωάνν. 5, 11). Σ’ αυτό και μόνο υπάρχει η αληθινή, η πραγματική φιλανθρωπία: «ότι τον Υιόν αυτού τον Μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' Αυτού» (1 Ιωάνν. 4, 9) και εν Αυτώ την αιωνία ζωή. Γι' αυτό «ο έχων τον Υιόν έχει την ζωήν, ο μη έχων τον Υιόν του Θεού την ζωήν ουκ έχει» (1 Ιωάνν. 5, 12), αλλά βρίσκεται όλος μέσα στο θάνατο. Η μόνη αληθινή ζωή μας, είναι η ζωή στον μόνο αληθινό Θεό και Κυρίον Ιησού Χριστό, επειδή είναι ολοκλήρωτικά αιωνία και ισχυρότερη από το θάνατο. Διότι, πως μπορεί να ονομασθεί ζωή εκείνη, που είναι μολυσμένη από τον θάνατο και τελειώνει σ’ αυτόν; Όπως το μέλι, όταν το ανακατέψουμε με το δηλητήριο δεν είναι πλέον μέλι, διότι μεταβάλλεται όλο σε δηλητήριο, έτσι και η ζωή, η οποία τελειώνει με τον θάνατο, δεν είναι πλέον ζωή.»

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς