Στίς 16 Ἀπριλίου 2012, Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου μία παρέα ἀπό δέκα ὀκτώ νέους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Βαρβάρας Δάφνης, μέ ἐπικεφαλῆς τόν πνευματικό μας πατέρα π. Μάξιμο Μητράρα, ξεκινήσαμε προσκύνημα μέ προορισμό τό Ἅγιον Ὄρος.
Οἱ περισσότεροι γιά πρώτη φορά, ἀλλά μέ πολύ θάρρος, γιατί εἴχαμε ὁδηγό, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία, τόν πνευματικό μας πατέρα, τελειόφοιτο τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς καί οἰκεῖο τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Εὐλογημένου Ὄρους.
Μέ πολλή χαρά καί φρέσκο τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ξεκινήσαμε τό προσκύνημα ἀπό τίς Καρυές καί τό Σεράϊ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ὅπου φιλοξενηθήκαμε τήν πρώτη νύχτα. Τήν ἑπομένη εἴχαμε τήν εὐλογία νά προσκυνήσουμε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας «Ἄξιον Ἐστί».
Ἀκολούθως ἐπισκεφθήκαμε τήν Ἱερά Μονή τοῦ Κουτλουμουσίου, ὅπου εἴχαμε τήν εὐλογία μέ τούς πατέρες τῆς Μονῆς νά λιτανεύσουμε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Φοβερᾶς Προστασίας. Μεγάλη εὐλογία καθώς μᾶς ἐπέτρεψαν ἀνά δύο νά κρατήσουμε ἀπό λίγο τήν εἰκόνα καί ἔτσι νά γευθοῦμε τή μοναδική χαρά τήν ὁποία γεύονται οἱ μοναχοί μας, καθώς τήν ἴδια χαρά γευόταν καί ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ὄντας ἐπί τῆς γῆς ἀπό τό κελί τῆς Παναγούδας. Ἀκολούθησε πλούσια τράπεζα ἀπό τούς γέροντες καθώς καί πνευματική τροφή ἰδιαιτέρως ἀπό τόν γέροντα Εὐφρόσυνο.
Συνεχίζοντας τό προσκύνημα στό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, ἐπισκεφθήκαμε τήν Ἱερά Μονή Καρακάλλου ὅπου γεμίσαμε μέ πλούσια πνευματική τροφή ἀπό τόν ἡγούμενο π. Φιλόθεο καί τούς μοναχούς, μέ τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες τῆς ἰδιαίτερης ἑβδομάδας τῆς Διακαινησίμου. Ἀκολούθησε σύντομη στάση στήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων καί προσκύνηση τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας.
Ἑπόμενος προορισμός μας ἡ Ἱερά Μονή Βατοπεδίου, μέ πολλές εὐλογίες καί προσκυνήματα, ὅπως ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ἡ Παναγία ἡ Παραμυθία. Διανυκτέρευση καί ἑπόμενος σταθμός ἡ Ἱερά Μονή Διονυσίου ὅπου ἐπρόκειτο νά εἶναι καί ἡ τελευταία μας ἡμέρα στόν Ἄθωνα.
Σύμφωνα μέ τό δικό μας πρόγραμμα ἔπρεπε νά ἀναχωρήσουμε τήν Πέμπτη τῆς Διακαινησίμου γιά τήν Ἀθήνα. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας ὅμως ἦταν ἄλλο. Ὁ καιρός ἀγρίεψε, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπαγορευθεῖ ὁ ἀπόπλους τῶν πλοίων. Γιατί νά στενοχωρηθοῦμε ὅμως; Στό περιβόλι τῆς Παναγίας εἴμασταν· τί ἄλλο θέλαμε; Οἱ προγραμματισμένες ἄδειές μας καί κυρίως ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ μέ τόν πατέρα του στό Ἅγιον Ὄρος τό Σάββατο, προξενοῦσε ἀγωνία.
Ἔτσι ἀποφασίσαμε νά ἐκμεταλλευθοῦμε τήν εὐκαιρία καί ἀναχωρήσαμε γιά τήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου μέσῳ τοῦ μονοπατιοῦ. Μετά ἀπό μιάμιση ὥρα ὁδοιπορίας φθάνουμε στήν Μονή ἔχοντας τήν ἐλπίδα τῆς ἄρσης τοῦ ἀπαγορευτικοῦ. Παρασκευή μεσημέρι καί παίρνουμε τήν ἀρνητική ἀπάντηση ἀπό τό λιμεναρχεῖο. Ἐν τῷ μεταξύ οἱ προβλέψεις τῆς Ε.Μ.Υ. ἦταν ὅτι ἴσως ὁ καιρός νά ἔφτιαχνε ἀπό Δευτέρα. Καταλαβαίνετε λοιπόν μικρός ἐκνευρισμός, ἀγωνία γιά αὐτούς πού δούλευαν ἀλλά καί γιά τήν βάπτιση τοῦ Σαββάτου.
Δέν ὑπῆρχε ἐπιλογή οὔτε κολυμπώντας νά βγοῦμε, ἀλλ᾽οὔτε καί μέ ἑλικόπτερο νά φύγουμε. Μία ἦταν ἡ λύση, ἡ καταφυγή στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἔτσι μέ ἀφορμή τήν ἀγωνία τοῦ πατέρα γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ βάπτιση τῆς μικρῆς Ἀκυλίνας καί μέ ἐσωτερική παρόρμηση πηγαίνουμε στό κελλί τοῦ πνευματικοῦ μας καί τόν ρωτήσαμε: «πατέρα εἶναι πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι;» καί μᾶς ἀπάντησε θετικά λέγοντας: «ἐάν ἔχεις πίστη ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται• καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν».(Ματθ.17, 20) καί προσθέτει «πέστε σέ ὅλα τά παιδιά νά ἔρθουν, γιά νά κάνουμε προσευχή στήν Παναγία, τήν Φοβερά Προστασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐκείνη θά δώσει τή λύση».
Ἦταν ἡ ὥρα 2:30 τό μεσημέρι καί μέ τήν προτροπή τοῦ πνευματικοῦ μας συγκεντρωθήκαμε ἡ ὥρα 3:00 μ.μ. κάτω ἀπό τό κιόσκι στά προπύλαια τῆς Ἱερᾶ Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου καί ξεκινήσαμε τήν εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» καί «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».
Ἀπό στόμα σέ στόμα καί ἀπό καρδιά σε καρδιά δονοῦσε ἡ μονολόγιστος εὐχή στόν Κύριό μας καί τήν Παναγία μας. Ὁ δυνατός ἀέρας καί ἡ ξαφνική καταιγίδα μᾶς ἀνάγκασαν νά ἐγκαταλείψουμε τό ὑπόστεγο καί νά καταφύγουμε στόν κοντινό Ναΐσκο τοῦ Κοιμητηρίου τῆς Μονῆς. Μέσα σέ πρωτόγνωρο συγκινησιακό κλίμα γιά μᾶς νοιώθαμε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε λησμονήσαμε τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο προσευχόμασταν. Μιά λεπτή αὔρα μᾶς ἐπεσκίασε γεμάτη ἀπό τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού πέρασαν, χωρίς νά καταλάβουμε, δύο ὧρες.
Εἴχαμε τόσο ἀλλοιωθεῖ ὅλοι ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὅταν βγήκαμε ἀτενίζαμε τόν ὁρίζοντα, χωρίς κανείς νά μπορεῖ νά ἀρθρώσει οὔτε μία λέξη ἀπό τήν πληρότητα πού ἔνοιωθε ἡ καρδιά μας, ἀπό τήν παρουσία τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Φοβερᾶς Προστασίας. Αἰσθανθήκαμε ὅλοι τό Φῶς τό Ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον. Ὁ νεοφώτιστος Ἀνδρέας σέ μία στιγμή λέει: «πάτερ ἡ ἡμέρα ἄλλαξε, ἔγινε ἡλιόλουστη» ἀλλά ἐμεῖς ἐνῶ τό βλέπαμε καί ζούσαμε τό θαυμαστό γεγονός τῆς ἀλλαγῆς τοῦ καιροῦ, ὡς μεθυσμένοι καί πλημμυρισμένοι ἀπό οὐράνια συναισθήματα καί πνευματικές δονήσεις, ὅλη ἡ ὕπαρξή μας εἶχε μεταμορφωθεῖ κατά τέτοιο τρόπο, πού οὔτε κἄν προσέξαμε τήν ἀλλαγή τοῦ καιροῦ, διότι μέσα μας ἐτελεσιουργεῖτο ἕνα ἄλλο μυστήριο, τό μυστήριο τῆς παρουσίας καί τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί δέν θέλαμε νά ἀφήσουμε τήν προσευχή, ἡ ὁποία πλέον ξέσπαγε ὡς δοξολογία καί εὐχαριστία στήν Παναγία μας καί στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό.
Ἦταν τόσο ἔντονο τό συναίσθημα τῆς πληρότητος πού ἐνῶ ὑπῆρχαν δισταγμοί καί ἀμφιβολίες καί λογικές σκέψεις, οἱ ὁποῖες κυριαρχοῦσαν στήν σκέψη τῶν πολλῶν, αὐτές διά μιᾶς ἀπωθήθηκαν ζώντας μέσα στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, στιγμές πού ἡ λογική δέν μπορεῖ νά ἑρμηνεύσει. Μᾶς ἦρθαν στό μυαλό, οἱ ἀγῶνες, τά δάκρυα, οἱ θυσίες, οἱ προσευχές τῶν Ἁγίων Μαρτύρων μοναχῶν καί ὅλων αὐτῶν πού ἀγάπησαν τόν Θεόν ἄνευ ὄρων καί ὀρίων, ἀλλά ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ἐπαληθεύθηκε μέ τόν ποιό θαυμαστό τρόπο σέ ὅλους ἐμᾶς τούς ταπεινούς προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι μέ ἐμπιστοσύνη προστρέξαμε μέσα στόν εὔδιο καί ἀσφαλῆ λιμένα τῆς Σκέπης καί τῆς Χάριτος τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Ξεχάσαμε τά πάντα, τήν βάπτιση, τό ταξίδι, τίς βιοτικές μέριμνες, τά προβλήματα, τίς ἐργασίες μας καί ἐκεῖ καταλάβαμε τήν μεγάλη εὐλογία πού ἔχουν ὅσοι ζοῦν τό θαῦμα τῆς προσευχῆς καί ἰδίως οἱ μοναχοί μας, οἱ ὁποῖοι ἀπαρνήθηκαν τόν κόσμο αὐτό καί ζοῦν τήν χαρά καί τήν μακαριότητα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τήν Σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Ἐφόρου καί Προστάτιδος τοῦ Ἱεροῦ Ἄθωνος.
Τά πολύ ἄσχημα καιρικά φαινόμενα ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα καί μέχρι πρό δύο ὡρῶν καί πού γιά τούς πιό αἰσιόδοξους πού γνωρίζουν τόν καιρό στό Ἅγιον Ὄρος ἀλλά καί γιά τίς προβλέψεις τῆς Ε.Μ.Υ. θά κράταγαν τρεῖς μέ τέσσερις ἡμέρες ἦταν παρελθόν.
Ἕνα ἄλλο ἐμπόδιο πού ἔπρεπε νά ξεπεράσουμε ἦταν καί ἡ γρήγορη ἔξοδος ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ὥστε νά προλάβουμε νά εἴμαστε τό Σάββατο τό ἀπόγευμα στίς 6:00 μ.μ. γιά τήν βάπτιση καί οἱ ἐργαζόμενοι μέ τίς λιγότερες ἀπώλειες στίς ὑπηρεσίες τους.
Ὁ π. Μάξιμος καί ὁ πατέρας, πού τό παιδί του θά βαπτιζόταν τό Σάββατο, ἔπρεπε νά εἶναι ὁπωσδήποτε στό μυστήριο γιατί ἡ μητέρα ἦταν ἀποφασισμένη νά πραγματοποιήσει τήν βάπτιση. Πολύτιμος βοηθός μας ἐκείνη τήν ὥρα στάθηκε ὁ π. Νικόδημος ὁ ὁποῖος προθυμοποιήθηκε καί κάλεσε τόν ἕνα ἐκ τῶν δύο καπετάνιων τῶν ταξί (δύο ταχύπλοα μέ ὀκτώ θέσεις πού ἐξυπηρετοῦν ὅλες τίς Μονές, ὁπότε καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο ἦταν νά ἀνταποκριθοῦν στό κάλεσμά μας).
Καί ὄντως ἡ Παναγία δέν μᾶς ἄφησε. Τό ἕνα ἀπό τά δύο ταξί ὑποσχέθηκε νά εἶναι Θεοῦ θέλοντος στίς 7:00 π.μ. στόν ἀρσανᾶ τῆς Μονῆς. Ἔτσι λοιπόν οἱ ἕξι ἀπό ἐμᾶς πού ἔπρεπε νά φύγουμε, ἀναχωρήσαμε γιά τήν Ἀθήνα μέ τήν ἀγωνία νά ταξιδέψει καί τό πλοῖο τῆς γραμμῆς, ὥστε νά ἀναχωρήσουν καί οἱ ὑπόλοιποι τῆς παρέας. Εὐτυχῶς τό πλοῖο ἔκανε τό δρομολόγιο καί ἐνῶ ἀκόμα δέν εἶχε φθάσει στήν Οὐρανούπολη, ὁ καιρός ξανά χάλασε μέ ἀποτέλεσμα νά ἰσχύσει πάλι τό ἀπαγορευτικό τοῦ ἀπόπλου.
Ἀργά τό βράδυ καί ἀφοῦ ἔγινε τό μυστήριο τῆς βαπτίσεως, χωρίς τήν παραμικρή καθυστέρηση, συγκεντρωθήκαμε οἱ περισσότεροι καί διηγούμασταν τά θαυμαστά γεγονότα πού μᾶς συνέβησαν μέ βοηθό τήν Παναγία μας, ἡ ὁποία πιστεύουμε παρ᾽ὅλη τήν ἀναξιότητά μας εἰσάκουσε τίς προσευχές μας, ἐνισχύοντάς μας στήν πίστη τοῦ Θεοῦ, ζώντας τό μυστήριο τῆς προσευχῆς μέσα στήν Ἁγία Του Ἐκκλησία.
Εὐχόμεθα ὅλοι ἀπό καρδιᾶς, πάντα νά βιώνουμε καί νά νοιώθουμε τήν παρουσία καί τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία εἶναι «ἐντός ἡμῶν» καί νά μήν ξεχνᾶμε αὐτό πού πανηγυρικά ἐπαληθεύθηκε γιά μία ἀκόμα φορά: «αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται». (Ματθ. 7, 7-8)
Ὅλοι ἐμεῖς πού βιώσαμε καί νοιώσαμε τό θαυμαστό γεγονός
Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Μητράρας
Καρακύκλας Ἰάκωβος, Σωκράτους Γεώργιος, Χαλκίδης Βασίλειος
Γεράρδης Ἰωάννης, Καζάκος Γεώργιος, Ἀλεβίζος Ἀθανάσιος
Παππάϊ Ἠλίας, Πανάγος Μάρκος, Μυρμιλιάγκος Ἰωάννης
Ἀσπιώτης Ἰωάννης, Φουστέρης Εὐάγγελος, Φουστέρης Ἀνάργυρος
Φουστέρης Κωνσταντῖνος, Φουστέρης Ἀθανάσιος, Χασάπης Γεώργιος
Μπιλιάνος Σωτήριος, Μπαζίμας Λεωνίδας, Τσένκο Ἀνδρέας